Elektrowóz 1073.14 ÖBB ep. III z dźwiękiem, skala H0, Rivarossi HR2852S

Elektrowóz wiązarowy 1073.14 w zarządzie kolei Austryjackich ÖBB

Model posiada fabrycznie zainstalowany cyfrowy dekoder jazdy oraz dźwięku wraz z głośnikiem

Pierwowzór: (tłumaczenie google)
BBÖ 1029 była lokomotywą elektryczną Austriackich Kolei Federalnych do ruchu pociągów pasażerskich.

Na mocy ustawy uchwalonej w 1920 r. podjęto decyzję o elektryfikacji kolei austriackich. Od zachodu jako pierwsze zelektryfikowano górskie trasy przez Arlberg, Brenner, Tauernrampe i Salzkammergutbahn. Zgodnie z topografią tras, pierwsze lokomotywy były wolnobieżnymi maszynami do obsługi ramp.

Do szybkich pociągów pasażerskich BBÖ zamówił dwanaście lokomotyw serii 1029 w 1920 r. i kolejne osiem w 1921 r. Były to maszyny z układem osi 1'C1'. Dwa silniki elektryczne napędzały osie sprzęgające za pośrednictwem wspólnego tylnego koła zębatego i wału podnośnikowego. Maszyny były dostarczane od 1923 do 1925 roku i były pierwotnie projektowane z prędkością 70 km/h; Dwie lokomotywy dostarczono na próbę ze skrzynią biegów do prędkości 80 km/h. Do 1930 roku wszystkie lokomotywy zostały przebudowane z prędkością 75 km/h.

Pojazdy były używane na wszystkich liniach, które były wówczas zelektryfikowane, np. Innsbruck – Telfs– (Landeck), później do Salzburga i Vorarlbergu. Były to pierwsze lokomotywy na Salzkammergutbahn zelektryfikowane w 1923 roku.

Po przejęciu go przez Deutsche Reichsbahn w 1938 roku maszyny zostały włączone do niemieckiego systemu numeracji jako E 33. Już w 1942 roku Reichsbahn zaczęła wycofywać niezbyt niezawodne maszyny, tak że pod koniec wojny dostępnych było jeszcze 13 lokomotyw. Sześć z nich było w Austrii, a siedem w Niemczech. Lokomotywy w Niemczech stacjonowały w zajezdni Basel Badischer Bahnhof i były używane głównie na Wiesentalbahn i Wehratalbahn. W 1947 dwie maszyny zostały wymienione na E 71, które pozostały w Austrii, aw 1952 wszystkie 1029 wróciły wreszcie do kraju.

W 1954 r. lokomotywy otrzymały zgodnie z nową numeracją ÖBB oznaczenie 1073. Dziesięć z nich przebudowano wraz z AEG, pozostałe wycofano na emeryturę. Prędkość maksymalną można było zwiększyć do 90 km/h. Wykorzystywane były w okolicach Wiednia do pociągów pasażerskich, na przykład na Pressburger Bahn. Wykorzystano je także w pociągu wahadłowym Hütteldorf – Unter Purkersdorf, który był „opakowany”, to znaczy z lokomotywą w środku pociągu i dwoma wagonami przed i za lokomotywą. Pod koniec lat 60-tych taką lokomotywą prowadził również pociąg pasażerski z Attnang-Puchheim do Linzu. Likwidację lokomotyw rozpoczęto w 1970 r. i zakończono w 1975 r. postojem 1073.03 i 1073.14. Niektóre maszyny były następnie używane jako systemy podgrzewania pociągów do około wczesnych lat 80-tych.